ایران -تهران :سالگرد شهادت اشرف رجوی وموسی خیابانی اززبان رهبرمقاومت مسعودرجوی
اشرف، زنی که مرادف مفهومش در هیچکجای
فرهنگ ننگآلود شاه و خمینی یافت نمیشود.
بهراستی موسی ”شیر آهن کوهمردی“ بود سرسخت و استوار و سازشناپذیر که حقا در یکی از سیاهترین ادوار تاریخ ایران، غیرت و غرور و بیباکی و عزم جزم یک خلق رزمنده و قهرمان را در خود منعکس میکرد.
زنی که از آغاز همه دشتها و بیابانها و جنگلهای
انقلاب را در نوردیده و بهراستی به درک محضر محرومترین تودههای مردم در روستاها
و شهرها و شهرکهای مختلف نائل آمده بود. زنی که لحظه به لحظه با انتخاب آگاهانه و
آزاد خود به هویت انقلابی و توحیدیش نقش داده و در تمامی قامت، از تیغ برنده رنجهای
شکنجه و شلاق، زخمها داشت. با گوشی ناشنوا شده بر اثر ضربه دژخیم و آثار زخم و شکنجههای
پس از انفجار، با دریایی از خلوص و ایمان انقلابی که کمترین انگیزه تظاهرآمیز و خودنمایانه
بهآن راه نداشت و در هر قدم میشد این صفا و پاکیزگی درونی را با آزمایش جدیدی در
گذشت و فداکاری محک زد.
از آن گونه زنان که از آنچه اصطلاحاً آثار
بازدارنده نابرابریهای تاریخی نسبت به مردان نامیده میشود، اثری با خود نداشت و چه
در دوران دانشگاه و چه درون سازمان یا زندان و چه بعد از آن، آنقدر اندیشیده و خوانده
و برخورد کرده و محتوای واقعی کسب کرده بود که دیگر هیچ چیز نمیتوانست در او کمترین
تزلزلی ایجاد کند. با جامعیتی درخور ستایش که مهارتهای مبارزاتی و فنی و حرفهیی و
نظامی ویژهیی به او میداد...
در زمره انقلابیونی بود که درک آنها ـ
از آنجا که در پاکباختگی کامل هیچ اصراری به درک شدن حق و مرتبت خود از جانب دیگران
ندارند ـ مشکل است، اما در جریان کار و زندگی، در هر قدم، احترام و خضوع آدم نسبت به
آنها بیشتر جلب میشود و تنها وقتی به درک کامل مرتبت آنها نائل میشود که دیگر در
دسترس نیستند و پروانهوار به دیار اعلی پرکشیدهاند. همانها که نظاره کشتارها و جنایات
خمینی، سختترین و رنجآورترین بخش زندگی آنهاست و در این رابطه نزدیک است که در اقیانوس
عواطف انسانی خود غرقه شده، قالب تهی کنند و یا در آتش این «اندوه بزرگ» بارها بهجای
«کبوتران خونین بال میلیشیا»، بسوزند و خاکستر شوند و یا در گورستان زنده زنده در کنار
آنها بیارامند.
این سیمای اشرف زنان و خواهران و مادران
مجاهد ما است که گسسته از قید و بندها و فرهنگ دورانهای استثماری، وجود تاریخی جدیدی
را که زن انقلابی موحد و مجاهد باشد، عرض میکند. زنان مجاهد در همین راستا سر بر قدوم
فاطمه زهرا و مریم عذرا میسایند...
بهراستی موسی ”شیر آهن کوهمردی“ بود سرسخت و استوار
و سازشناپذیر که حقا در یکی از سیاهترین ادوار تاریخ ایران، غیرت و غرور و بیباکی
و عزم جزم یک خلق رزمنده و قهرمان را در خود منعکس میکرد.
با اعتماد بهنفس و با آنچنان شخصیت مستحکمی
که در بحرانیترین شرایط باز هم صبور و آرام و مطمئن، کنترل خود و امور تحت فرماندهیاش
را حفظ مینمود.
از آن گونه مردان که در ظاهر هیچ نمود
و داعیهای ندارند اما به هنگام سختی و محنت و در ساعت رزم آوری آنچنان میدرخشند
که گوئیا لنگر استوار کشتی در مسیر پر توفانند.
مردانی با یک دریا از پاکترین و بیآلایش
ترین و معصومانهترین عواطف شفاف و زلال انسانی که هر ظلمت و تیرگی را در امواج نگاه
نجیب خود شستشو داده و محو میکنند، و یا در اعماق جنگل بردباری و حلم خود، مخفی مینمایند.
مردانی که البته دیر جوشند و از آنجا که هیچ نیازی به مخفی کردن عواطفشان نمیبینند
چه بسا اگر بیجهت مزاحم آنها بشوید ابتدا کمی سرد و تند خو جلوه کنند، اما از آنهایی
هستند که میتوان یک عمر به آنها تکیه و ا عتماد نمود.
بهسادگی ”آری“ و ”نه“ نمیگویند و هرگز
پرچانگی نمیکنند، گاه حتی باید با تأکید و اصرار آنها را به سخن گفتن و ابراز نظر
واداشت،
اما ”آری“ و ”نه“ ی آنها را باید بسیار
جدی گرفت و بر روی آن، تا پایان یک مسیر حساب باز کرد.
#Iran #FreeIran #HumanRights #ایران #مسعودرجوی #تهران #مجاهدین #اشرف_رجوی
#موسی_خیابانی #مجاهدخلق #آزادی
درودبراشرف رجوی وموسی خیابانی سرداران وسالارانی که خون شان رافدیه رهایی ایران زمین کردند
ReplyDelete